Warszawa, 13 grudnia 2007 r.


Pan Sławomir Broniarz
Prezes Zarządu Głównego
Związku Nauczycielstwa Polskiego


Szanowny Panie Prezesie,

Corocznie, w okresie zimowym następuje mobilizacja i współdziałanie wielu instytucji oraz indywidualnych osób na rzecz wspierania osób pozostających w trudnej sytuacji życiowej, osób starszych i niepełnosprawnych oraz osób bezdomnych, dla których ciepło, serdeczność i pouczcie solidaryzmu społecznego pozwalają pokonać osobiste kłopoty bytowe tego okresu.

Wspominane osoby oczekują nie tylko pomocy w schronieniu, zapewnieniu ciepłej odzieży i obuwia, oraz posiłku ale również pomocy w dotarciu do odpowiednich instytucji pomocy społecznej, służb porządkowych i placówek świadczących usługi opiekuńcze. Wiele jest osób, które z tytułu braku zaradności w zabieganiu o udzielenie pomocy mogą w okresie zimowym przeżywać bardzo trudne chwile, co szczególnie odnosi się do ludzi starszych oraz bezdomnych.

Niesienie pomocy wobec wspomnianych grup osób spoczywa na samorządach lokalnych, jednakże podjęcie działań koordynujących działania służb publicznych w partnerstwie z organizacjami pozarządowymi, z wykorzystaniem wielu obywatelskich inicjatyw jest zadaniem wojewódzkich organów administracji państwowej. W tej sprawie zwróciłem się ze specjalnym apelem do Wojewodów.

W poszukiwaniu instytucjonalnych partnerów mogących włączyć się w działania, dzięki którym z wyprzedzeniem następować może reakcja właściwych służb na krytyczne sytuacje życiowe poszczególnych osób i rodzin w okresie zimowym, odnajduję Związek Nauczycielstwa Polskiego.

Nauczyciele w szkołach oraz wychowawcy placówek oświatowych są osobami, które mogą w czasie tegorocznej zimy, poprzez działania o charakterze informacyjno-edukacyjnym uwrażliwić młode pokolenie na problemy osób biednych, starszych, bezdomnych oraz niepełnosprawnych.

Odczytanie apelu Ministra Pracy i Polityki Społecznej o reagowanie na wyżej wspomniane sytuacje życiowe podczas tegorocznej zimy, o ludzką życzliwość i zrozumienie trudnej życiowej sytuacji drugiej osoby, o społeczny i sąsiedzki solidaryzm, na lekcjach nie powinno zbytnio absorbować cennego czasu nauczania a może przyczynić się do przekazania niezbędnego minimum wiedzy o ewentualnych sposobach podjęcia pomocy.

Dzieci i młodzież są bacznym obserwatorem życia w najmniejszych społecznościach sąsiedzkich, na podwórkach i boiskach oraz na terenach ich zabaw. Zauważone sytuacje, grożące niejednokrotnie utratą życia, zamarznięciem i odmrożeniem wśród osób bezdomnych, przekazane natychmiast dorosłym osobom lub rodzicom, są doskonałym uzupełnieniem działań profesjonalnych służb pomocy społecznej (noclegowni i schronisk), straży miejskiej czy nawet policji.

Dlatego też, zwracam się do Pana Prezesa z prośbą o włączenie się nauczycieli i wychowawców, członków Związku Nauczycielstwa Polskiego w tegoroczne działania pomocowe na rzecz osób potrzebujących, bezdomnych w przeciwdziałaniu ich trudnej życiowej sytuacji.

Z wyrazami szacunku
/-/ J. Duda